“Gevoel van vrijheid en geluk”

Genieten van het leven

Mijn naam is Barbara Wareman en ik ben inmiddels 50 jaar oud. Mijn liefde voor paarden was er al jong, maar door omstandigheden stopte ik met paardrijden toen ik 14 was. Na een zwaar leven bleek ik vorig jaar uitbehandeld te zijn en kreeg als advies te gaan genieten. Het eerste dat in mij opkwam was paardrijden. Zo gezegd zo gedaan, ik ging op zoek naar een manege waar ze mij zouden accepteren met al mijn gebreken. Uiteindelijk heb ik een ontzettend leuke manege gevonden en probeer ik iedere week een les mee te rijden. Wanneer ik eenmaal goed in het zadel zit lijkt er iets te veranderen in mij. Ik voel me dan zo intens gelukkig en vergeet al mijn problemen. Voor ik zit is het waarschijnlijk een hilarisch gezicht en ik heb altijd hulp nodig, maar dat doet niets af aan de pret die ik heb wanneer ik eenmaal zit. Echt meekomen in de les kan ik niet dus ik rijd mee in het huisvrouwenuurtje wat iedere week super gezellig is.

Er gaat een nieuwe wereld open

Er is voor mij werkelijk een hele mooie nieuwe wereld open gegaan. Of een halve nieuwe wereld want door mijn ziekte ben ik blind aan 1 oog, vandaar dat het iedere les lachen is. Het lijkt soms ook of de paarden doorhebben dat er lichamelijk veel mis is met mij. Lopen is voor mij al jaren moeilijk waardoor ik al ruim 15 jaar rondrijd in een scootmobiel. Mijn conditie is vreselijk door hartfalen, maar dankzij het paardrijden en de liefde van de paarden op de manege houd ik moed erin. De hulp die ik krijg bij de verzorging en het opzadelen van de dames en 1 heer in de groep, verwarmt iedere keer mijn hart. Ik voel mezelf meestal een last voor de mensen om mij heen maar bij de paarden word ik geaccepteerd. Niemand begrijpt waarom ik zo graag in die stinkstallen loop, maar ik vind het gewoon heerlijk. Het herinnert mij aan toen ik nog jong en gezond was. Het maakt mij gewoon gelukkig hoe moe ik erna ook ben.